ریحانه النبی

الحمد لله اهل الحمد و ماواه،و له اوکد الحمد و احلاه،و اسعد الحمد و اسراه،و اطهر الحمد و اسماه،و اکرم الحمد و اولاه.الواحد الاحد الصمد لا والد له و لا ولد.سلط الملوک و اعداها و اهلک العداة و ادحاها،و اوصل المکارم و اسراها،و سمک السماء و علاها،و سطح المهاد و طحاها،و اعطاکم ماءها و مرعاها،و احکم عدد الامم و احصاها،و عدل الاعلام و ارساها. الا له الاول لا معادل له،و لا راد لحکمه لا اله الا هو الملک السلام المصور العلام الحاکم الودود،المطهر الطاهر،المحمود امره المعمور حرمه المامول کرمه. علمکم کلامه و اراکم اعلامه،و حصل لکم احکامه،و حلل حلاله و حرم حرامه،و حمل محمدا الرسالة،و رسوله المکرم المسود المسدد الطهر المطهر،اسعد الله الامة،لعلو محله،و سمو سؤدده و سداد امره و کمال مراده. اطهر ولد آدم مولودا،و اسطعهم سعودا،و اطولهم عمودا،و ارواهم عودا،و اصحهم عهودا،و اکرمهم مردا و کهولا.صلاة الله له و لآله الاطهار،مسلمة مکررة معدودة و لآل ودهم الکرام،محصلة مرددة مادام للسماء امر مرسوم و حد معلوم. ارسله رحمة لکم،و طهارة لاعمالکم،و هدوء دارکم،و دحور عارکم،و صلاح احوالکم،و طاعة لله و رسله،و عصمة لکم و رحمة. اسمعوا له،و راعوا امره،و حللوا ما حلل،و حرموا ما حرم،و اعمدوا رحمکم الله لدوام العمل،و ادحروا الحرص و اعدموا الکسل،و ادروا السلامة و حراسة الملک و روعها،و هلع الصدور و حلول کلها و همها. هلک و الله اهل الاصرار،و ما ولد والد للاسرار،کم مؤمل امل ما اهلکه،و کم مال و سلاح اعد صار للاعداء عده و عمده.اللهم لک الحمد و دوامه،و الملک و کماله،لا اله الا هو،وسع کل حلم حلمه،و سدد کل حکم حکمه،و حدر کل علم علمه. عصمتکم و لواکم و دوام السلامة اولاکم،و للطاعة سددکم،و للاسلام هداکم،و رحمکم و سمع دعائکم و طهر اعمالکم و اصلح احوالکم. و اساله لکم دوام السلامة،:و کمال السعادة،و الآلاء الدارة،و الاحوال السارة،و الحمد لله وحده

تــــرجمه:

سپاس از آن خداوندی است که پادشاهی ستوده و مالکی پر مهر، صورت گر هر مولود و پناهگاه هر مطرودی است. گستراننده بستر زمین و استوار کننده کوهها و فروفرستنده بارانها و آسان کننده نیازها (و آرزوها) است.

دانا و آگاه به همه رازها و درهم کوبنده پادشاهان و نابودکننده آنهاست. در هم پیچنده (:و پایان بخش) روزگاران و برگرداننده آنهاست. اوست که هر چیز را وارد دَور می نماید و از دور خارجش می گرداند. عطایش همه چیز را فراگرفته و ابرِ سخایش کمال یافته و فروباریده و خواسته ها و آرزو(های بندگان) را برآورده است. و (به حکمتش) ریگزارها را گسترد و به ریگ آراست.
ستایش می کنم او را، ستایشی که امتدادش بلند (:و بی انتها) است؛ و یگانه اش می شمارم بدان گونه که (پیامبرِ) پر تضرّع و ابتهال یگانه اش می شمرد. و اوست خداوندی که امّتها را خدائی جز او نیست. آنچه که او استوار و مرتّب نمود کسی نیست که درهم ریزد.
محمّد را – به عنوان نشانه هدایت اسلام و پیشوای زمام داران (:و پیشوایان)، و اصلاح گر توده ها و تعطیل کننده احکام (:و رسوم بتهایی چون) وَدّ و سُواع – فرستاد. او (نیز تعالیم رسالت را) ابلاغ نمود و تعلیم فرمود (هر حکمی که لازم به بیان بود بدان) حکم نمود و (مبانی را) محکم ساخت؛ و اصول اساسی را پایه گذارد و زمینها(ی عملی اش را) مهیّا ساخت، و بر وعده ها(ی بشارت) تأکید ورزید و انذار و بیم داد.
خداوند اِکرام (خویش) را برای او پیوسته سازد و سلام (:و درود) را ملازم روانش گرداند، و آل و اهل بیت بزرگوارش را رحمت عطا کند، تا وقتی که کواکب می درخشد و بچه شتر مرغ می دود و ماه طلوع می کند و بانگی به گوش می رسد.
خداوند حفظتان کند. شایسته ترین اعمال را انجام دهید، و به مسیرهای حلال روید، و حرام را کنار افکنید و ترک گویید، به فرمان خدا گوش فرا دهید آن را به خاطر بسپارید و پیوند با خویشان را محکم نمایید، و مراعاتشان نمایید، و با هوسها مخالفت ورزید، و آنها را از خود دور کنید.
با اهل درستی و تقوا وصلت نمایید و از اهل لهو و آز ببُرید. این کسی که در پی وصلت با شماست از پاکزاده ترین آزادگان و شریفترین آنان، و شیرین (:و محبوبترین) آنان در (تبار و) خواست گاه.
آگاه باشید؛ که او اینک آهنگ شما را نموده، به حریم شما وارد گشته تا عروس گرامی (از تبار) شما را بگیرد و مهریّه اش را همان مهری قرار می دهد که رسول خدا، برای (همسرش) امّ سلمه قرار داده است، با اینکه این بزرگوار یهترین دامادی بود که فرزندانی را به ودیعه نهاد و آنچه را که خواست بدست آورد (و کسی از وصلتش امتناع نمی کرد). و هر که به او همسر داد، دچار سهو و اشتباه نشد و بر آن که با او پیوند نمود خرده ای گرفته نشد و خسارتی ندید.
از خداوند برایتان مسئلت می کنم که پیوندتان را ستوده گرداند و امدادش را به شما مداوم کند و به هر یک را آن چه مایه صلاح کار و آمادگی برای سرانجام و معادِ اوست الهام نماید.
و ستایش همیشگی مخصوص آن ذات (یکتا)ست و مدح و ثنا از آنِ رسول او احمد

اختيار کردم از کتب آسمانی دوازده آيه را و روزی سه بار بدانها نگاه می کردم.

1). ای فرزند آدم ، تا سلطنت من باقی است از هيچ صاحب قدرتی نترس که سلطنت من هميشگی است.

2). تا خزانه من پر است ، در غم روزی مباش و بدان که گنجينه من هرگز خالی نمی شود.

3). قسم به حق من بر تو ، که من دوست توام تو نيز دوست من باش.

4). بکسی جز من دل مبند ، زيرا منم که به تو نزديک بوده و خواسته های تو را بر می آورم.

5). همه چيز را برای تو و تو را برای عبادت آفريدم.

6). تو را از خاک آفريدم خسته نشدم ، چگونه روزی رساندن به تو مرا خسته می کند؟

7). برای خاطر خود بر من خشم می گيری؟ آيا می شود به خاطر من بر نفست خشمگين شوی؟

8). آنکه تو را می خواهد به خاطر خودش می خواهد. من تو را برای خودت می خواهم ، از من فرار مکن.

9). برای من است بر تو واجباتی و برای تو است بر من معايشی ، تو تخلف می کنی ولی در کار من تخلف راه ندارد.

10).  من که امروز عبادت فردا را از تو نمی خواهم ، تو نيز روزی فردا را از من مخواه.

11). تا آنچه نصيب تو است راضی باشی ، آسوده و پسنديده خواهی بود ، اگر غير از اين باشد ، دنيا را بر تو چيره

خواهم کرد تا چون درندگان بيابان راه روی ، به نصيب می رسی اما خود را بی اجر کرده ای.

12). همچنان که در حضور شهرياران می ايستی ، در عبادت من بايست ، اگر تو مرا نمی بينی ، من ترا می بينم.

امام علی (ع) ، پژواک روشن و فراگیر عدالت انسانی و عشق اهورایی است . او که خلاصه ملکوت است ، با ما خاک نشینان همدل و همزبان شده است تا رنج سترگ بشریت را به دوش کشد و شادی و سرور ابدی را به ارمغان بیاورد.
تحقیق و تفحص در زندگانی پربار امام علی (ع) ، برای روح ما انسانها سیلان در ضیافت الهی است چرا که روح تشنه ما که روشنایی را می جوید از فانوس کلام درخشان علی (ع) سیراب می گردد.

بوی عشق می آید

بوی زیبایی، بویی از جنس عطر بهشت،

بویی از جنس دوستی عاشقانه، بویی از جنس راز و نیاز، و نزدیکی به معبود.

از سفرت چه خبر؟

فدای اشک چشمان معتکف،

به آن که گدای خانه اش بودی دعایم کن!

نردبان دلم شکسته است، میشود برای من کمی دعا کنی؟

یا اگر خدا اجازه میدهد بجای من خدا خدا کنی؟

راستش دلم مثل یک نماز بین راه خسته و شکسته است

میشود برای بیقراری دلم سفارشی به آن رفیق باوفا کنی؟

التماس دعا

کریستا ماکین، زن 60 ساله آمریکایی که در دهه 1970 به “زن عنکبوتی” شهرت داشت و مجلات مُد برای چاپ تصاویرش روی جلد با هم رقابت می کردند، اکنون در خیابان های شهر گراند رابیدز ایالت میشیگان، تمام هنر خود را برای جلب توجه و ترحّم رهگذران و به دست آوردن لقمه ای نان یا اندکی پول به کار می گیرد. به نوشته روزنامه انگلیسی دیلی میرور، کریستا تکه کاغذی در دست دارد که بر روی آن نوشته شده: «من 60 سال سن دارم و از شما می خواهم که به خاطر خدا کمکم کنید. من به شغل نیاز دارم».

در واقع بوکو حرام به معنای “حرام بودن تحصیل به روش غربی حرام” است.  بوکو حرام یک گروه مسلح و تندرو در کشور نیجریه است که خواستار تعطیلی تمامی مدارس و علوم نوین و همچنین اجرای قانون شریعت به روایت خودشان در تمامی نیجریه است. گروه بوکو حرام در سال ۲۰۰۲ توسط “محمد یوسف” در مایدوگوری ایجاد شد و در سال ۲۰۰۴ به کاما در ایالت یوبه نقل مکان کرد. این گروه در آنجا پایگاهی به نام “افغانستان” بر پا کرده‌ است. محمد یوسف به‌ شدت با دموکراسی و دانش مخالف بود. وی سلفی و به شدت تحت تاثیر آرای “ابن تیمیه” بوده که آرای ابن تیمیه مبنای نظری مکتب سلفی است. مقر اصلی این گروه تروریستی در شمال شرقی نیجریه در اطراف شهر میادوگوری است.

بوکو حرام بر اساس اعتقادات خود حتی کروی بودن زمین را هم زیر سوال برده بود. با کشته شدن موسس این گروه در سال ۲۰۰۹، فرد دیگری به نام “ابوبکر شکوه” رهبر این گروه شده است. این گروه، الگو برداری ساده ای از جنبش طالبان در افغانستان شمرده می شود. بر اساس باورهای این گروه، هر کس که از ایدئولوژی سختگیرانه آن پیروی نکند کافر شمرده می شود، خواه آن فرد مسیحی باشد یا مسلمان.

برای بوکوحرام و برخی از دیگر گروهک‎ها در آفریقا آدم ربایی تبدیل به شغل شده است و آنها توریست‎ها و کسانی که برای شرکت‎های غربی کار می‎کنند، را هدف قرار می‎دهند. در یکی از نمونه‎ها، گفته می‎شود بوکوحرام برای آزادی یک زن و شوهر فرانسوی که در شمال کامرون ربوده شده بودند، 3 میلیون دلار دریافت کرده است.

امام کاظم (ع) : به درستی که برای حضرت مهدی (عج) غیبتی باشد و کسی که در آن دوران غیبت ، دینداری کند چون کسی باشد که شاخه درخت خار را به دست بکشد تا برگ و خار آنرا بگیرد ( کنایه از نهایت سختی و آزردگی است ) ، سپس فرمود : برای حضرت مهدی (عج) غیبتی باشد که هر بنده باید از گناه کردن بپرهیزد. (کمال الدین و تمام النعمة ،ج 2 ،ص16)

چندگاهیست وقتی می گویم:

«اللهمـ کل لولیک الحجة بن الحسن»

با آمـدن نام دلربایت دلمـ نمی لرزد

چندگاهیستــ وقتی می گویمــ: «صلواتک علیه و علی آبائه »

به یاد مصیبتهای اهل بیتتــ اشکــ ماتمــ نمی ریزمــ

چندگاهیست وقتی میگویم: «و فی کل الساعة»

دلم نمی سوزد که همه ساعاتم ازآن تو نیست

یقین ندارم که روز حکومت تو بر زمین،

من هم شاهد مدینه فاضله ات باشم

اما چندگاهیست دعای فرج را چندبار می خوانم

امام زمان دعا کن برای ما مولای ما

بین این همه گناه آدمی کم می آورد.

دارد زمان آمدنت دير مي شود …
دارد جوان سينه زنت پير مي شود …

تقصير گريه هاي غريبانه شماست …
دنيا غروب جمعه چه دلگير مي شود…

از يعقوب بن ياسر :« متوكّل مى گفت: واى برشما! كار امام هادى مرا عاجز كرده، نه حاضر است با من شراب بنوشدو نه در مجلس شراب من بنشيند و نه من در اين امور فرصتى مى يابم( كه او را به اين گونه كارها بكشانم).
گفتند: اگر از او فرصتى نيابى در عوض اين برادرش موسى (معروف به موسى مبرقع)است كه باده گسار و نوازنده است، مى خورد ومى نوشد و عشق بازى مى كند، بفرستيد او را بياورند و بر مردم كار رامشتبه سازيد و بگوييد اين شخص ابن الرضا است.
متوكّل نامه اى به موسى نوشت و او را با تعظيم و تجليل وارد كردندو همه بنى هاشم و سران لشكر و مردم به استقبالش شتافتند، غرض متوكّل اين بود كه وقتى او رسيد املاكى به وى واگذار كند و دخترى به او بدهدوساقيان شراب وكنيزكان نوازنده نزد وى بفرستد و در حق او احسان ونكويى به خرج دهد ومنزلى عالى در اختيارش گذارد كه خود در آنجا به ديدنش برود.
چون موسى وارد شد، حضرت هادى(ع)در پل وصيف - نام جايى است كه به پيشواز مسافرين مى روند - با موسى ملاقات كرد و بروى سلام گفت: و حقّش را ادا كرد و فرمود: اين مرد (متوكّل) تو را فراخوانده تاحرمتت را هتك كند و از شأن تو بكاهد.
به او بگو كه اصلاً اهل باده گسارى نيستى، موسى گفت: اگر مرا براى اين غرض خواسته پس بايد چه كنم؟ فرمود: شأن خويش نگاه دار و چنين كارى مكن.
موسى از پذيرفتن پند و اندرز امام خوددارى كرد.
امام صحبت خود را تكرار كرد ولى مؤثرواقع نشد.
عاقبت آن حضرت فرمود: ولى بدان كه اين مجلس كه متوكّل در نظر گرفته مجلسى است كه هرگز تو با او در آن گرد نياييد، و همان شد.
سه سال موسى در آنجا اقامت گزيد هر روز بامدادان بر در سراى او مى رفت، يك روز مى گفتند: مست است فردا صبح بيا و روز ديگرمى رفت، روز بعد مى گفتند، داروئى خورده وخفته است، فردا بيا،مدت سه سال اين چنين گذشت تا متوكل كشته شد وآن دو باهم ديدارنكردند.( بحارالانوار، ج 160 - 158 .)

ذکر امام هادى (ع)
وى اين ذكر را به شيعيانش آموخت و به آنان فرمود: از خداخواسته ام كه هر كس پس از مرگم، (به آرامگاهم آمد و) با اين ذكر خدارا خواند دعايش را اجابت گويد.
اين ذكر چنين است: «يا عدتى عند العدد و يا رجائى و المعتمد و يا كهفى و السند و يا واحديا احد يا قل هو اللَّه احد، اسألك بحق من خلقته من خلقك و لم تجعل فى خلقك مثلهم احدا ان تصلّى عليهم و تفعل بى.» اين ذكر، در واقع ديباچه صفات امام و كليد شناخت اوست.